Informacje na temat wpływu ozonowania na koronawirusa można znaleźć w opracowaniu Centralnego Instytutu Ochrony Pracy – Państwowego Instytutu Badawczego:

Wykazano ponadto, że ozon niszczy także wirusa SARS-CoV odkrytego w 2003 r. Informacja ta jest o tyle ważna, że genom wirusa SARS-CoV-2 z 2019 r. cechuje się dużym podobieństwem (w około 85 proc.) do tego z 2003 r. Istnieje zatem wysokie prawdopodobieństwo, że ozon będzie w stanie niszczyć otoczkę lipidową tego wirusa, przyczyniając się do jego unieszkodliwienia. Dla pełnego potwierdzenia tej tezy należałoby przeprowadzić wiarygodne badania ekspozycji na ozon nowego wirusa SARS-CoV-2.

Dodatkowo głos w tej sprawie zabrała również Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna, która odniosła się do stężenia ozonu, które ma znaczący wpływ na to, czy ozonowanie podziała:

Wykazano doświadczalnie, że udział procentowy wirusów zachowujących żywotność po ozonowaniu w komorze powietrznej zmniejszał się ekspotencjalnie w miarę wzrostu stężenia ozonu w powietrzu. Inaktywacja 90% cząstek wirusa następowała przy iloczynie stężenia i czasu kontaktu wynoszącym 0.34–1.98 min-mg/m3, a 99% – odpowiednio przy 0.80–4.19 min- mg/m3. (…) Zastosowanie odpowiedniej dawki ozonu, pozwalającej na uzyskanie wystarczająco dużego stężenia w powietrzu jest zależne od możliwości technicznych generatora ozonu, które wymagają indywidualnego rozpatrzenia.